Toen ik klein was verwonderde ik mij al over het leven. Wat is leven? Wanneer is het leven zinvol? Waarom is er zoveel lijden? En hoe zorg ik ervoor dat ik het leven zo maximaal mogelijk uitpak?
Als documentaire maker leerde ik het verschil kennen tussen kijken, waarnemen en gewaarworden. Hans van den Muyzenberg, Miranda Macpherson en Fem Baarspul begeleidden mij in het zien met het hart. Zen Shiatsu bracht mij meer in contact met mijn lichaam en bij Groeizone (gebaseerd op Phoenixopleidingen) leerde ik, mijn ‘eigen pijn’ dragen, met beide voeten op de grond. Taotraining gaf mij de taal en formules voor het leren ordenen van mijn innerlijk landschap. De vallei-technieken openden mijn bekken en de seksuele levensstroom en Sifra Nooter wijdde mij in in het werken met de drum en de magie van vrouwencirkels. En met Systemic Ritual van Daan van Kampenhout heb ik een vorm gevonden waarin dit alles natuurlijk samenvalt.
Ik heb ontdekt dat wat je in de buitenwereld ervaart een weerspiegeling is van hoe het bij jou van binnen is. Vaak zoeken we naar wat we ‘kwijt zijn’, of dat wat als ‘leeg’ of als ‘niet-heel’ voelt, buiten onszelf. Maar de enige manier om je vol-ledigheid terug te vinden, is de weg naar binnen. Je leren overgeven aan de pijn van ‘het kwijt zijn’, jezelf failliet durven verklaren, opdat je je gevonden wordt door de natuurlijke levensstroom.
De sleutel hiervoor ligt in het aanwezig zijn in je lichaam (zowel het hart als het bekken) met alles wat er is en de oneindige bron van levenskracht ontdekken en leren deze inzetten voor jouw levensmissie. Pas als je je natuurlijke plek tussen hemel en aarde aanneemt als mens, zul je bestemming vinden en werkelijk kunnen bijdragen aan het grote geheel.