Vandaag miezert het. Ik heb mijn zomervakantie en trainingsweken in Griekenland afgerond. Het is gedaan met de volle uitbundigheid van de zomer en ik zit in de doorgang naar binnen. De noodzakelijke beweging van de herfst is omlaag en naar beneden. Je zou de herfst kunnen zien als één grote doorgang van zomer (volte) naar winter (leegte).
En deze doorgang kan nauw aanvoelen. Alsof je nèt niet goed kunt zien. Het hoofd is mistiger dan gewoonlijk. Licht lijkt te ontbreken. Het oude is niet meer, maar het nieuwe ook nog niet. Het leven nodigt me uit af te dalen. En in deze doorgang beweeg ik op de tast. Aan mijn hoofd heb ik hier niets. Ik heb een dieper gelegen anker nodig.
Vanuit Zen Shiatsu bekeken is de herfst, de long-tijd. De longen helpen je te zakken, dieper in het lichaam te landen. Dan is er voldoende Ki om deze tocht te maken. Als je moeite hebt met deze doorgang, zorg dan dat je je longen voedt. Elke vorm van massage is helpend, omdat je huid verbonden is met de longen. Wandelen, het beoefenen van Chi-kungs en Do-innen helpt ook,, of omhul je met stralend wit.
Het leren verduren van ongemak, verblijven in het niet-weten, en het op de tast de benauwenis durven doorleven; vraagt om knielen. Om dieper buigen en zakken. En hier ergens op de grond van je bestaan, vind je hernieuwde levensmoed. Ruimte om te zijn.
Hier ben je altijd welkom.
