Vandaag is het moeder dag. Toen ik 18 jaar was, stelde een wijze vrouw mij de vraag: Maar wat als je je ouders zélf gekozen hebt? waarom zou je dan deze ouders gekozen hebben? Dit was een grote omwenteling in mijn denken over mijn ouders. Het zorgde ervoor dat ik hen zelf in mijn eigen handen nam. Dit ging niet altijd over rozen.
Toen ik zelf moeder werd, werd mijn innerlijk kind wakker. Dit leidde tot overbezorging naar mijn eigen kinderen. Gaandeweg groeide mijn vertrouwen en heelde ik mijzelf. Zen Shiatsu, mijn vrouwenscholingsweg en de Vallei training, leidde allemaal tot steeds meer grond onder mijn eigen voeten. In deze fase leerde ik voor mijn eigen moeder buigen: zij had mij het leven gegeven!
Op mijn 42ste scheidde ik van de vader van mijn kinderen. Ik wist niet meer hoe dit huwelijk ‘vol te houden’. Het was onverbiddelijk. Ik moest durven springen. Het maakte me doodsbang en ik heb me letterlijk ter aarde gestort. Het leven dwong me het ‘kapotte’ aan te nemen en nog meer op eigen benen te komen.
In de jaren erna ontdekte ik ‘de grote moeder’. Al die jaren had ik schijnveiligheid gezocht. Ik leefde vanuit controle en op wilskracht. Maar toen ik van overleven naar leven sprong, bleek zij daar al die tijd geduldig op mij te wachten: De grote moeder. Een oneindige steun en support van het leven zelf waaraan ik me de laatste jaren steeds meer aan heb durven overgeven. Ik kan niet meer anders!
En vandaag eer ik de grote moeder!
Ik ben zo dankbaar dat ik mijn eigen plek gevonden heb tussen vader Hemel en Moeder aarde. Precies zo groot en klein als ik ben. Het geeft me een allesomvattend gevoel dat er voor mij gezorgd wordt en een diep vertrouwen in alles wat wil verschijnen.
DANKBAAR DAT IK LEEF!
